Χθες βράδυ, μια εβδομάδα σχεδόν μετά τη συνέντευξη τύπου του ΕΜΣΤ, ξαναβρεθήκαμε στο Μουσείο για μια ακόμα σημαντική και χαρμόσυνη στιγμή στο νέο του κεφάλαιο: Για να γιορτάσουμε τη μεγάλη δωρεά 350 έργων της συλλογής του Δημήτρη Δασκαλόπουλου στο ΕΜΣΤ, στο Guggenheim, στην Tate και στο MCA Chicago και να τιμήσουμε τον συλλέκτη-θεματοφύλακα-δωρητή Δημήτρη Δασκαλόπουλο.
Ως εκπρόσωπος του ΥΠΠΟΑ και Υφυπουργός αρμόδιος για τα θέματα σύγχρονου πολιτισμού, δεν μπορώ παρά να μην αντιληφθώ αυτή την κίνηση σαν μια αναγνώριση του ρόλου του Δημόσιου Μουσείου, ειδικά καθώς και στις δυο όχθες του Ατλαντικού είδαμε άλλα μοντέλα να δυσκολεύονται εξαιτίας της πανδημίας. Επίσης, αποτελεί μια σημαντική ενίσχυση του ΕΜΣΤ, το οποίο, όπως έχω αναφέρει αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής μας για τον σύγχρονο πολιτισμό, ενώ παράλληλα συμβάλει στην εξωστρέφεια της σύγχρονης ελληνικής τέχνης καθώς σπουδαία έργα Ελλήνων καλλιτεχνών θα βρεθούν σε σημαντικές συλλογές μουσείων.
Ως εποπτεύων το ΕΜΣΤ αλλά κυρίως ως κάποιος που τα τελευταία 2.5 χρόνια έχει εμπλακεί σε βάθος στην προσπάθεια το ΕΜΣΤ να αφήσει πίσω τις παθογένειές του, δεν μπορώ να μην εκλάβω τη δωρεά και ως μία ψήφο εμπιστοσύνης, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Δ. Δασκαλόπουλος επιχείρησε να συνεργαστεί με το Μουσείο. Επιπλέον, η δωρεά αυτή δεν εξαντλείται στα σημαντικά έργα που προστίθενται στη συλλογή του ΕΜΣΤ, αλλά ενισχύει τη δυνατότητα δικτύωσής του και το ισχυροποιεί στο παγκόσμιο πολιτιστικό χάρτη.
Ως Έλληνας δεν μπορώ να μην συγκινηθώ από αυτή την πράξη (δεν είναι μόνο η δωρεά, αλλά και η χειρονομία, ο τρόπος της) που ακολουθεί την παράδοση των Ελλήνων ευεργετών και ευπατρίδηδων του 19ου αιώνα, ένα παράδειγμα που ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλοι.
Τέλος, ως κάποιος που αγαπά την σύγχρονη τέχνη, ανυπομονώ να δω πως αυτά τα έργα θα ενσωματωθούν σε τέσσερα μουσεία και πώς θα δώσουν στους επιμελητές τους την ευκαιρία να σχεδιάσουν νέες εκθέσεις και νέα αφηγήματα.